تـــــــــــــــــرا من زهر شیرین خوانم ای عشق

 

کـــــــــــــه نامی خوش تــــــــــر از اینت ندانم .

 

و گـــــــــــــــــــــــر  هر لحظه  رنگی تازه گیری

 

به غـــــــــــــیر از « زهــــــر شیرینت » نخوانم .

 

تـــــــــــــــو زهری  زهــــــــر گرم سینه سوزی

 

تـــــــــــو شیرینی  که شــــور هستی از تست .

 

شـــــــــــــــراب جـــــــام خورشیدی که جان را

 

نشاط از تــــــــــــو  غـــم از تو مستی از تست .

 

به آســـــــــــــــانی  مــــــــــــــرا از من ربودی

 

درون کــــــــــوره ی غــــــــــــــــــــــم آزمودی

 

دلت آخــــــــــــــر به ســــــــــرگردانیم سوخت

 

نـــــــــــگاهم را به زیبایی گـــــــــــــــــــشودی

 

 بســـــــــــــــــی گفتند: « دل از عشق برگیر !

 

که : نیرنگ است  و افسون است و جادوست !»

 

ولــــــــــــــی ما دل به او بستیم و دیــــــــــدیم

 

کـــــــــــه این زهر است  اما ! ...نوشداروست !

 

چـــــــــــــــه غم دارم که ایــــــــن زهر تب آلود

تنـــــــــــــم را در جـــــــــــــــــــدایی می گدازد

 

از آن شـــــــــــــادم که در هنـــــــــــــگامة درد

 

غمی شــــــــــــیرین دلـــــــــــــم را  می نوازد .

 

اگــــــــــــــــــر مـــــــــــــ رگم به نامردی نگیرد

 

مــــــــــــــــرا مهرِ تــــــو در دل جاودانی است .

 

و گـــــــــــــــــــــر عمرم به ناکامی ســــــــرآید

 

تــــــــرا دارم که: مـــــــــــــرگم زندگانی است .

 

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: